Düşsel Hayat Şiiri - Abdurrahman Demir

Öyleyim
Bir şey düşünmeden
Dalıp giderim
Çiçek olurum
Köklerini topraktan koparan
Bir uçurtmanın peşi sıra
Maviye gülüşünü kaptıran
Rengi hep kırmızı bisikletinin
Kuşları kıskanacak kadar çocuk

Bağırıyorum içimdeki dünyaya
Yüreğimde hapis katillere
Kaysı ağacı çiçeklendiğinde her bahar
Unutuyorum alnımdaki zamanın bıçak darbelerini

Bilim ne karışıyor duygusallığıma
Ekosistemsel varlığıma
Gökyüzünü siyaha boyayamazsınız
Karışamazsınız gözyaşındaki tuzun oranına
Kalbin kan pompalayan bir organ olduğunu
Bilemeyecek ne var

Öyle işte
Dalıp giderim bazen
Hayalimdeki denizde boğulunca
Kıyıya vurur cansız düşlerim
Ne olur bana acımayın
Başka yolu yoktu yaşamanın