Düş(üş)ler
uykuya uzanan bir sessizliğin yorgunluğu vardı kulaklarımda. Dudaklarımda 2 hidrojen arasında öylece duran bir oksijen tadı. Tenime değer bir fanila degilsede giydigim; iplik iplik ben kokuyorduya nasılsa alışiliyordu. Tıpkı kazlari korumak adına alınan elyaf yastıkları n Düşlerimin ağırlığıyla çöktüğü yerden kalkamamasi gibi... şimdi uyuyacağım! Lütfen ses (siz) olun uyumayin!
ismail ulusoy / 2004 (baykuş masalları)
Kayıt Tarihi : 8.10.2017 16:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!