Allah biliyor ya!
Bu kadarı yaşamadım çaresizliği hiç.
Aşkını sığdıramazken yüreğime
Seni sevmemem gerektiği gerçeği ile baş etmek,
Seni düşünürken başka şeyler söylemek,
Allah biliyor ya!
Yaşamak hiç bu kadar gitmedi gücüme.
Artık zaman boyut değiştiriyor.
Gözümün önünde büyüyen sevdam ayrılığa gelin oluyor.
Susuyor yarınlar,
Bitiyor mazi.
Heyhat, yokluğun ölüm kusuyor.
Canım, cananım tatlılar tatlısı düş perim,
Bunca yaktığı yetmez gibi
Sevmek için tek nedenimi bağrımdan koparıyor,
Bitirip bende belirsizliğini meçhule gidiyor.
Oysa sevmiştim.
Aşk ise aşıktım işte.
Yıllar sonra iyi mi!
Hissetmiştim güzelliği.
Liseli çocuklar misali
Üzerine titrediğim hevesim,
Aldığım nefesin ateşiyle
Sıkışan göğüs kafesim,
Heyecanım,
Arzularım,
Minicik kaçamak bakışlarım.
Hangi bahar yeşertir başka duyguları,
Allah’ım öyle sevmiştim,
Şu mısraları yazarken
Gözlerim dolacak kadar
Ruhuma işlemişim.
Varlığı nedeni ise bir şeylerin,
Sonucu, benim şu halim.
Ve;
Mesela gidiyorsun yetmez mi!
Ama,
Ama,
Ben sadece sevmiştim.
Ellerim seni yazmaya mahkûm.
Sırtımda artık kaybolmuşluklarım,
İsmin dilimde hece hece susuyorum,
Nerede ey sevgili şimdi olası olasılıklarım.
10.03.2017
Kayıt Tarihi : 27.3.2017 14:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!