ellerisin sessizliğin
ve parmakların yok;
__uzanıp tutacağın,
ve tutup sarılacağın kolların..
ruhunu bize devrederken
söğüt dallarına asılı kalan dilek,
sırlı kovuklara sızan rüzgarın
gökte ki avuntu uykususun..
ama yoksun!
yokluğun yoksunluğu yok oluşun yarası..
...
çakıllı yollara takılıyor hep aklım
tanrım
doğup, büyüyüp,
dünyayı vaatlere bölüp, ölüp gitmek
yer üstüme çöküyor bu döngü de
kalemim,
kader mürekkebini yutuşu unutuyor
çomakları itinayla iliştirdiğim
yerleri de..
aklıma çakıllar batıyor tanrım
şalterlerim atıyor işte düşünce..
ve düş/ince
ellerim kısa
ve ayaklarım yok
kuyulara merdiven bırakmıyorlar tanrım
düşünce üşüyorum...
.....özlem/
ekim/on üç
05:15
.
Özlem ÇayKayıt Tarihi : 13.10.2025 05:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!