Düş Gazeli Şiiri - İlyas Memiş

Bir meydandır bu dünya her yolu düşen düştü,
Kimisi yükseklerden kimi yürekten düştü.

Battı bu fırtınada nice hayal gemisi,
Bu dalgalı denizde ne bahtsız dümen düştü.

Geçti bir damla içen aşkın coşkun nehrinden,
Bu sulardan tatmadan köprüden geçen düştü.

Yoruldu talih kuşu heveslerin ardında,
Bir gaflet ağacında dalda tünerken düştü.

Bu fasıl âleminde kırıldı gönül sazı,
Kimine birkaç tahta kimine telden düştü.

Bir yakıcı nazarla parçalandı ufuklar,
Sonsuzluğa uzanan kızıl merdiven düştü.

Soyuldu altın kalpler mezar hırsızlarıyla,
Göğüsleri kapatan bembeyaz kefen düştü.

Ne umutlar dağıldı bu kısmet bahçesinde,
Kimine rengârenk gül kimine diken düştü.

Kesildi ne ayaklar bu çamurlu yollarda,
Ne soluklar tükendi ne yorgun beden düştü.

Ekim 2013