Düş Eskisi '1' Şiiri - Alparslan Çolakoğlu

Kutsal bir emanet bildim senli yüreğimi
Kanattı durdu içimi/ sızına tamah ettim
Canımı çiğnedim yokluğunda/direndim
Hatırını yere düşürmedim hiç

“İkimizde gebe olmuştuk/bedenimizin döl yatağında/onca yıl kavuşma düşleri beslemiştik.”

Şimdi piç kurusu ayazla üşütüyor zaman/gün sabahında
Üzerimde ölen hatırının ağırlığı leş gibi/geceden kalma
İç dökülmelerinde can çekişiyorum, üstümden çekil/ durma (s) ağır
Rahminde cenin ölümü bil beni kanat akıt iklimimi yitirdiğin döşeğe
Yada vefamla düşen sen şimdi hiç kalıyorsun/ yazık
Yıllara yaydığım anlamını an içinde yitirmek güç
Müebbet sevdamdan azat ediyorum seni/yaşa en yalnızından yüreğime yetimliğini
Yalanmayacak bu defa tükürülen/bil
Sen şimdi güle dokunma korkularımdan arta kalan düş eskisi

Çıkarttım iliklerimden dikenlerini hiçbir şehvet buluşmasında sızlamayacak kasıklarım