Durulmak için önce karışmak gerekir
Ama kaybolmadan, köpürmeden
Bir kaba, bir kaşığa takılırsan
Dönersin hep aynı girdapta.
Karıştıran eli, çırpan sesi...
Sıçrayan damla olursan anlarsın:
Yankı bazen çatlakta büyür
Bazen aynada çoğalır iz.
El geri çekilir mi, bilinmez
Ama damla izini bırakır.
Durulmak belki de budur:
Sesini tanımak sessizlikte.
O iz silinmedikçe rahatsız eder.
Damla, çatlağı büyütür
Simetriyi bozar,
El titrer, ses susar
Ve mesele artık durulmak değildir.
Mesele Uyanmaktır.
02/09/2025
19:09 #wahran
@demlenmisSiirler
(523)
Demlenmiş Şiirler 2
Kayıt Tarihi : 11.9.2025 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uyanmışlığın farkına varmaktır velhasıl
Emeğinize yüreğinize sağlık
Teşekkür ederim.
Gecenin sonuna Günaydın gibi bir mesaj ''Uyanmışlığın farkına varmak''
:)
Durulmak, sadece sakinleşmek değildir; kendi sesini sessizlikte duymaktır.
Bu, derin bir içsel farkındalıktır.
Hem bireysel hem de toplumsal düzlemde ele alınabilir.
Sessizlik, çoğu zaman bastırılmış seslerin yankılandığı bir alandır.
Ve o yankı, insanın kendini tanıma yolculuğunda bir dönüm noktasıdır.
Simetriyi bozmak:
Damlanın çatlağı büyütmesi ve simetriyi bozması, değişimin kaçınılmazlığını ve belki de gerekliliğini anlatır. Simetri, düzenin ve alışılmışın temsilidir.
Ama bazen bir damla yeter, o düzeni sorgulatmak için.
Çatlak, yeni bir sesin doğum yeridir.
Uyanmak:
Şiirin sonunda durulmak yerini uyanmaya bırakır. Bu, bir farkındalık anıdır.
Simetriyi bozmuş, sessizlikte sesini duymuş bir damlanın aydınlanmasıdır.
Artık mesele durulmak değil; mesele uyanmaktır. Ve bu uyanış, şiirin en güçlü çağrısıdır.
TÜM YORUMLAR (3)