sürgün verdim bir kere kış eviydi dünya
bütün zamanlar kar sessizliğinde bir ikindiydi
özleyince ayak uçlarımadek üşümem bundandı
ırmakları "ayrı" yazlarıma acımasız bulmam bundan
suları böyle gözüme soka soka akarak karışırken
güneş ışıklarına...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta