Dürtmeyeceksin Şiiri - Adem Dualı

Yine uykumu yarıda böldün! !
Dürtükleme iki de bir,
Karşım daki sen misin?
Gerçek misin?
Tam kurtuldum derken,
Karşıma çıkıyor sun,
Kurtulmak mı derdim
Senden?
Bu dert mi?
Dürtmeyeceksin iki de bir,
Ya tam uyandıracaksın
Ya da bırakacaksın kendi halime,
Gelmeyeceksin,düş’lerime,
Yeter! ! ! rahat bırak...

Kaçamak anılar bırakmayacaksın bana,
Gittin mi ardına bakmadan gideceksin!
Gittin!
Anılarını,
Ve bende ki seni de alıp gideceksin!
Tüm yaşanmışlıkları sileceksin,
Ve kendin de açtığın ’yara’ ları kapatacaksın,
Senin hiç fark etmediğin yaraları,
Kadınsı güzelliğinin yaralarını!
Tenim deki,
Seni de alıp gideceksin,
Kokunu
Ve
Sol kolum daki iki ’ben’ i de alıp gideceksin
Sağ kolun daki iki ’ben’ i de sileceksin,
Yapabilir misin?
Bendeki seni alıpta gidebilir misin?
Öyle bir gideceksin ki sırtından buseler bırakacağım,
Anılarını bırakıpta gitmeyeceksin,
O anılarla dürtmeyeceksin beni! !

Bak bugünde karardı her yer,
Zaten hiç aydınlanmadı ki! ..
Canlı naaş gibiyim
Ne canlı
Ne de ölüyüm
İki büklüm canlı naşım!
Başımı yastığıma koydum yine
olmuyor
Gözlerimi kapayamıyorum
Koca bir kasvet sarıyor heryanımı,
Terkediyorum yine kendimi
Sen yine başucumdasın
Sırıtıyorsun sanki
Ben o sırıtmanla boğuluyorum
Kendimi kaybediyorum
Tam düş’e daldım derken
Düşmeye başlıyorum bir an
Düşüpte sertçe yere çakılıyorum
O an ki ben gözlerimi açar
Ter kan için de kalır,
Yine bende bıraktığın sızıyı hissederim
Çermik attığın yerin acısına kapılırım!
Yeter! !
Dürtmeyeceksin iki de bir,
Ya tam terkedeceksin
Ya da kendini de
Beni de yakacaksın! !
Lakin dürtmeyeceksin,
Yarıda bölmeyeceksin
Kana bulanmış düş’lerimi
Ya tam gerçek olacaksın,
Ya da hiç gelmeyeceksin başucuma,
dürtmeyeceksin iki de bir dürtmeyeceksin! !