ÜSKÜDAR DA YAĞMUR ERZURUM DA KAR
---------------
Ağlayan bir şehrin
Islanan kaldırımlarında saklıydı yalnızlığım
Yokluğuna serenat
Mutluluğuna ağıtlar yakıyordum
Yağmur yağıyordu
Ağaköy gibi hüzünlü
Çat kadar yalnızdım
Erzurum'dum yorgun ve yıkık
Olmayacak hayaller kuruyor
Söz dinlemez yüreğimi
Yolun sonu
İyi gün dostları yedi bitirdi
Acılar kederler dize getirdi
Gönlüm mutluluğu çoktan yitirdi
Takatim kamadı tükendim işte
GÖRÜR DAYANAMAZSIN:
Verme beni ellere
Vurma yerden yerlere
Etme düşkün biçare
Görür dayanamazsın
Gururlanma neşecanım
Sende bende topraktanız
Savrulupta yitip giden
Sarı sarı yapraktanız
Sanma ki hergüm aynıyız
İNSANLAR MEVSİMLER MİSALİ YAŞAR
İnsanlar mevsimler misali yaşar
Her günün bahar sanma Neşecan
Farkında olmazsın karakış basar
Sonra ah vah edip yanma Neşecan
Her veda zamansız bir ölüm kadar zordur...
HAYAT NE GARİP
Bir yanda cenaze bir yanda düğün
Yaşam dediğin sanki kördüğüm
ERZURUM DA ÇAT
Çatlıyız Dadaş mahzunuz biraz
Dokuz ay kış yaşarız üç ayımız yaz
Hayatımız tipi ömrümüz ayaz
Memleket Erzurum, Erzurumda Çat.
Faniyiz burada fani yarenler
Ne götürdü bizden önce gidenler
Sultanlar krallar göç etmedimi
Nerdeler dünyaya kulluk edenler
Kimisi kendini ebedi sandı
FERYADI AŞKIN
Gamzeli güzel, Dokunma bana
Bir dokunur bin ah alırsın
Sensiz her nefes haram kılınmış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!