Durnalara... Şiiri - X&#601zangül Hüseynova

Gğk yüzünde qakkıldaşan durnalar,
Durna olup, deste başı olaydım.
Gğk yüzündü boran olar, kar olar,
Serraf olub qeydinize kalaydım.

Karanlıkda sema yolu seçeydim,
O yolları pünhan, pünhan keçeydim.
Bu dünyanın pisliyinden kaçaydım,
Dar günlüye leleyimi salaydım.

Yüreyimi talan eden bahaydı,
O bakdıkca yıldırım tek çakaydım.
Oda dönüb yandırarak yakaydım.,
Elvidanın vidasını çalaydım.

Gök yüzünün buluduna koşulub,
Gök yüzünden dert ahıdan yaş olup.
Kederimi Yer üzüne boşaldıp,
Külek olup saçlarımı yolaydım.

Heç bahmazdım ihanetin üzüne,
Heç bakmazdım tepesine, düzüne.
Heç bakmazdım lepirine, izine,
Dönüklerden kisasımı alaydım.

A durnalar! diri diri ölümmü?
Odsuz yansam yığışdırın külümü.
Dert verene dert adlanan zülümle,
Nisgil kimi gözlerne dolaydım.