Yola çıktık bilmeden,
Kimseye elveda diyemeden.
Geldik havaalanı denen yere,
Besmele ile bindik teyyarye.
Gün ağardı,havalandık esnerken,
Dediler çok paran olur eğer gidersen.
Bilmezmisin namkördür insan,
Yediği yemeğe tükürendir insan.
Dosluğu hançerleyendir insan,
Ah sende buna bir inansan.
Isyanın kime olaçak,
Ah İstanbul, bak gördünmü
Seni anlatmak için yarışma yapmışlar.
Neden diye sorma!
Bu sevgiden,seni sevmekten.
Sen, hiç solmayan bir çiçek
Hiç yaşlanmayan bir sevgilisin.
Bu kan ve gözyaşı ile çevrilmiş dünyada,
Gelde bu hoşörü şiirine başla.
Birde Mevlanayı buna bağla,
Onun gibi olamayınca otur ağla.
Dedimya dünya yanıyor,yanıyor
Mevlana Hazretleri
Düşen Yaprak
Gene düşen yapraklar,
Irmağın kenarında öylece yatarlar.
Yürürken bakarım onlara,
Onların tutundukları dallara.
Adı Ayşegül benim kızım,
Hayattaki en güzel yıldızım.
Sevinçim,hüzünüm,mutluluğum,
Geleçeğim,servetim,umutluğum.
Bilirim herkesin evladı kendine candır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!