Ne sen sor ne de ben anlatayım. Bazen huzurda bazen ise dardayım.
Kılı kırk yarsamda ne görürüm fayda?
Yorgun bedenim, kan kırmızı gözlerim çürüdü adeta.
Alışkınım diyip geçiştiriyorum acıyı.
Meraktandır sorarım, görürmüyüm fayda?
Umut tükendikçe yolunur ya saçlar,
Ne karanlıklardan geçti bu gözler,
Göremedi aydınlığı, bulamadı yolu.
Ne kulaklardan geçti bu sözler,
Bir seni anlatamadı, bir de senden geçen yolu.
Ne soğuklar geçirdi bu beden,
Saz çalamam ama türkü okurum.
Çok naralar attım kadere karşı!
Benim dermanım yüksekten bir uçurum.
Oysaki derdim, geçmiş olması sevgimin arşı!
Yarenim, ben senin mutsuz sonlu hikayenim.
Bozkırımın kuru toprağı,
meyve vermiyor diye azarlandı.
Yeşile hasret bir ömürdür bu!
Verimsiz diye pazarlandı.
Dönüp bakamam ardıma.
Ne haldeyim? bir hayli yarı kaldı canım.
Epeydir oturuyorum. Sanma sakın tekim.
Bunları yazıyorum. Hafif soğuk var,
yavaşladı kanım.
Kalender günümün gecesi, aylardan ekim.
Ne güzel şeysin kadın;
kâh oturur kâh kalkarsın,
bazen ucuz bazen pahalısın,
neyedir ya da kimedir ahın?
kim bilir kaç Timur'un sarayı,
kaç Süleyman'ın zenginliğisin.
Ruhumun derinliklerine karanlık çöktü.
Oysa, aydınlıktan bir zerrem vardı benim.
Onu, siz söndürdünüz.
İntihar etmedim ben!
Ben diye biri olmadı zaten
ve intikam almadım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!