Durma Bu Şehir de...git Şiiri - Özlem Çay

durma bu şehirde git
kiremit kırmızısı ağıtlar yükseliyor
göz alabildiğince içine..
ihtimallerin kıyısına
halat atmaya yetmiyor elin
git
ilmeğin ucunda
fitili yakacak ağrılar
yol kesiyor.
her köşe başında
pusuda yatıyor
kalbini hançersiz
paramparça edecek tüm sesler
git bu şehirden
git!
vakitsiz ölümler kol geziyor..

başım üstü göçüyor
çivit ferahlığını
kan karanfiller bürüyor,
nakşediyor hüznü nakış nakış.
hüzzam kaldırımları ağlar
dökülür birazdan şehir
git!

arabeske nazır dert yüklü arabalar
geçer yanımdan
öğretilmemiş söküşleri ilikler
yakasına şehrin
gülüşleri söküp atar el yordamıyla
gece ay bulanır göğsümüze
sütten kesilir bir bebek ansızın
alfabesiz sancılar kaplar birazdan
ağusunu serer gök semaya.
ağlatma şehri
usulca çekil,
yaraya tuz basmadan,
gurbete sürgün etmeden,
al gözlerini üzerimden
git..durma..

ihmal etmedim
kırmızı ışıklar da vaveyla hala sesim
odak noktalarında durmadım,
ihlal etmedim;
yumruğum avucumda kandı
yeşili beklerken isyandı,
kızıl karanfildi
yağmalanan duvar da.
fısıldayarak sustum,
sen kusarak usundan
git!

çığlığım sarı da nöbette
tenim tırpanın ucunda
ecel teriydi.
talandı..
dimağinda sızısı
yalan olmadan
durma!
git...⚘
.....özlem/

haziran/üç