Kıymeti bilinmez gençliğin,
öylece geçip gider.
Gözünü bir açıp kapatmışsınki,
yolu yarılamışsın bile.
Sonra da ararsın o günleri,
anlatırsın maceralarını,
lise aşklarını.
Böylece sürüp gider,
durduramazsın.
Gençken insan daha iyi duyar,
kuşların cıvıltılarını,
yağmurun sesini,
karanlığın hüznünü..
Yaş ilerleyip gider ya,
bu seslerde yavaşlar.
Yavaşlar, durduramazsın.
Tâ ki ömrün son durağına kadar.
Sonra gelirsin ya son durağa,
öylece dokunmak istersin gözyaşlarına,
öylece ölmek.
Kıymeti bilinmez hayatın,
gider, gider de durduramazsın.
Kayıt Tarihi : 2.1.2003 13:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!