Seni, beni, bizi...
Bir tutam sevgimi...
O güzel avucunda ezdin,
Bir müsveddeyi çöpe atar gibi...
Beni, aşkımı, kalbimi...
Yani seni...
Nasıl da terk ettin o güzel bahçemi,
Ne bir selam, ne bir veda etmeden...
Sarı tellerine düşen güneş,
Bulmuştu gerçek harı... ve gülümsüyordu gök.
Akmıştı rengi gözlerinden...
Ve sen, nurum... Ve sen...
Yüreğime batan, zamanla saplanan bir gemisin.
Hırçın dalgalarımın — aşkımın — esirisin.
Ve sen, nurum...
Her anım, salisemsin.
Bil ki durmuşsa saatim,
Bil ki durmuşsa saatim...
Sen aydınlık günlerde,
Ben ıssız gecelerdeyim.
Kayıt Tarihi : 31.12.2025 23:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aslında burada şair, “Bil ki durmuşsa saatim… Sen aydınlık günlerde, Ben ıssız gecelerdeyim.” dizeleriyle, sevdiği kadının başka birine vardığında kendi hayatının artık aydınlanmaz bir karanlığa gireceğinden bahsetmektedir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!