Durakların Birinde Şiiri - Aslı Yücelmiş

Ne yersiz zamandır bu tutuyor yakamı hiç bırakmıyor
Ben kuralsız yazıyorum şiirleri acaba kimler anlıyor
Savaşıyorum da kıyıya vurmuş ölü bir canavarla niye savaştığımı bilmiyorum
Sanki kendimi bulamıyorum bir yerde,bir sözde ve kendi nefesimde yaşamı bulamıyorum
Kalbim aç kalmış son kurşunu senden yemesin mi?
Vaveyla soğukluğunu almış her zaman yanımdayken sessiz kalan ben miyim
Sana göre saplantılı aşık benim, bana göre yekta sevgim sana değmez


Denizler çekiliyor içimden, beni terk ediyor yıldızlar ve doğmuyor güneş
Sanma ki sana ihtiyacım var gözlerin olmasa ışığa hasret kalırım
Benim ışığa ihtiyacım var sevgilim ışığa şu benden kaçan gözlerin gerek bana
Gülüyorum aslında ama neye güldüğünü bilmemek ne zor ne amansız bir acı
Senden mi bahsedeyim ben yoksa umutsuz boşluğundan mı?
Neye inanayım ben Tanrıya mı Mübrem aşkına mı?
Sana göre sildiğin varlığım sevgilim, bana göre hiç varolmamış bir mezabil

Yeter bana verdiğin acı ama öyle tatlı ki bilinmez bulunmaz uyuşturucum benim
Gözlerin gökleri devirirken üstüme ben yok oluşun zirvesindeyim
Bu yolların hiç mi çıkmaz bana? Durakların birinde karşılaşamak çok mu zor?
Şafak sökerken bir söz gelir aklıma cehennemi şimdiden yaşatma derim sana
Zaman ne tutarsız bir şey oldu böyle getirmez seni bâridâne bir gecede bana
Mahşere gider sesim gelmez sana bir türlü, ölüler duyar sen duyamadın hüznümü
Sana göre boşa bekliyorum bu ıssız durakta, bana göre son yolculuğum bu dünyada