Dur Şairem Dur 3 Şiiri - Nimet Öner

Dur Şairem Dur

Dur şairem dur bırak kalemi
kanlı bir hançer gibi masanın üstüne,
çünkü kelimeler artık yarayı değil
Devayı büyütüyor koynunda.

Dur!
Yazdığın her hece,
gecenin omuzlarında taşınan bir ağıt oluyor,
her dize,
şehirlerin yıkılmış sokaklarına dikilen kara bir bayrak.

Bak etrafına
yağmur merhametini unuttu,
rüzgar adaletini,
dağlar sabrını
Artık gökyüzü bile suskun,
artık yıldızlar bile yanmayı reddediyor.

Sen, şairem,
susma isteğinden daha gür bir yangın taşıyorsun içinde,
kalemin ucu kül değil,
bir ömrün dirençle yoğrulmuş ateşi.

Dur şairem, dur!
Diyorsun ya kendine,
ama biliyorsun
Şiir, gecenin koynunda doğan son isyan çocuğu,
sana susmak hiç yakışmaz.
Yaz Şairem Yaz sonsuza kadar Yaz
Kalemin kanıyla dağlara seslendiği, şehirlerin yarasına dokunduğu, insanlığın suskunluğuna meydan okuduğu bir lirik şiir daha yaz.

Azra Nimet Öner