Dur deli gönül Şiiri - Veysi İş 3

USLANMAK BİLMEDİN DUR DELİ GÖNÜL...
Bak ışıklar söndü şafak beklersin
Türlü hayal kurup düşte gezersin
Beni benden alıp Mecnun edersin
Uslanmak bilmedin dur deli gönül

Diyardan diyara gezdirdin durdun
Deli taylar gibi koştun savurdun
Kalmadı takatim beni çok yordun
Uslanmak bilmedin dur deli gönül

Ömür son deminde vakit geç oldu
Ağardı saçlarım ak ile doldu
Tutmuyor dizlerim beden yoruldu
Uslanmak bilmedin dur deli gönül

Veysi yim söylerim gönül dinlemez
Virane bağlarda bülbüller ötmez
Sevdaya düşmeyen yanmayı bilmez
Uslanmak bilmedin dur deli gönül