Dünyanın Sonundayım Şiiri - Kuzey Pb

Dünyanın sonundayım...
Önümde yolun bittiği uçurumlar;
Bakıyorum hayatıma;
Düşünüyorum...
Doğduğum o an ki verdiğim mutluluğu;
Hayata attığım sevimli gülücükleri;
Hoplaya zıplaya geçirdiğim zamanları;
Anne de baba da gördüğüm asil sevgiyi;
Canım yandığında göremediğim dostlarımı;
Anne de baba da gördüğüm o asil sevgiyi,
ellerde göremeyişimi...
Hayata doğduğumda verdiğim o mutluluk,
meğersem hayata verilmiş yeni bir eğlenceymiş...
Rüzgarını hissettiğim bu uçurum korkutmuyor beni;
Beni korkutan hayattı...
Şimdi artık bu hayattan süzülüyorum ebedi huzura! ..