Melekler, yüreğime bir ışık kondurdular.
Sakla onu dediler.
Gözyaşı akıt, büyüt onu dediler.
Onunla konuş, dertleş dediler.
Emek ver, kendini ver dediler.
Mutlu et, sev onu dediler.
O ışık aynı bizim gibidir,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta