Dünya tuzağı Şiiri - Ömer Çetinkaya

O'nu bulmak için yola çıkmıştım,
Dünya denen bir tuzağa tutuldum.
Kendim bilmem için ben bana baktım,
Kalıp burda ben uzağa atıldım.

Uçtum havalandım semaya ağdım,
Rüzgâr ile estim kar ile yağdım,
Kendim beğenirdim dumanlı dağdım,
Demem hayır çöre çöpe katıldım.

Kendimi bilmeden allame oldum,
Bir kapdan boşalıp bin kaba doldum,
Diyordum kedimce bir zirve aldım,
Bir hamlede bir lokmada yutuldum.

İnsanda büyüklük beden baş değil,
Güzellik sağlayan gözle kaş değil,
İnsan iyi kötülüğe eş değil,
Niye bilmem? yok fiata satıldım.

Ben kendim yapmadan sana yap dersem,
Altın tasda şu zehiri tat dersem,
Senin için bir kötülük istersem,
Say ki beni kemden keme itildim.

Ömer Çetinkaya susarken söyler,
Yüreğini sizler için yol eyler,
Elinden gelen bu,başka ne diler?
Felekle kumarda böyle ütüldüm... 13.11.2005