Dünya Sustukça Şiiri - Şiir Salkım

Her şey suskun bugün
Kuşların bile sesi çıkmaz olmuş
Konuşan yok, tek bir kelime bile yok
Her bir canlı seni dinliyor sanki
Kalp atışını, nefes alışını

Rüzgar bile duraklamış
Yapraklar fısıltısız sallanıyor
Gözlerimde bir yıldız titriyor,
Ama kimse görmüyor,
Sadece senin ruhunla uyumlu

Zaman ağır, adımlar yankısız
Gölgen bile korkuyor hareket etmekten
Ve ben…
Sadece seninle nefes alıyorum
Dünyanın tüm sessizliği içinde

Sessizlik, derin bir deniz gibi
Dalgaları düşüncelerimi sarıyor
Kıyısına vuran küçük anılar
Birer birer siliniyor hafızamdan
Ama sen, sen hep oradasın
Bana dokunan bir ışık gibi

Gecenin karanlığında yıldızlar bile
Kendi sessizliğinde bir sır saklıyor
Ve ben o sırlara dokunamıyorum
Sadece uzanıp ellerimi kaldırıyorum
Belki bir tanesi düşer diye,
Tam kalbimin üzerine

Rüzgarın kokusunu içime çekiyorum
Ama rüzgar bile konuşamıyor
Ağaçlar sessiz, taşlar sessiz
Sokaklar, boş ve derin bir nefes gibi
Ve ben…
Kendi adımlarımın sesini arıyorum
Ama bulamıyorum
Sanki dünya, tek bir notada durmuş

Yine de bir umut fısıltısı var
Bir çiçek sessizce açıyor bir köşede
Bir kuş, uzaklarda hafif bir şarkı mırıldanıyor
Belki sen fark etmiyorsun
Ama ben hissediyorum
Ve bu küçük işaretler
Sanki bana diyor ki: hâlâ yaşam var

Ve ben, sessizliğe sarılı
Kendi içimde büyüyen bir yıldız gibi
Senin adını fısıldıyorum
Belki duymuyorsun
Ama dinleyen biri varsa
O da sensin, ruhumun diğer yarısı

Dünya durdu, her şey sustu
Ama kalbim hâlâ atıyor
Ve ben hâlâ nefes alıyorum
Sessizliğin ortasında
Sadece seninle