Dünya'nın En Güçlü Adamı Şiiri - Kemal Ateş

Öğle vakti karardı hava
Denizler durdu,yıldızlar kaydı
Hani güneş söndü desem yeridir
Dünyanın ekseni kaydı
Gözlerim çağlayan oldu
Kapıldı yüreğim yaşların seline

Oysa sanki evreni o taşıyor gibiydi
Hep dimdik ayaktaydı
Dünyanın en kuvvetli insanıydı
Sivri burun pabuçlarının topuğuna basar
Öyle bir yürürdü ki sanırsın yedi cihan sallanır
Oltu taşından tesbihi ne güzel yaraşırdı eline

İki tek atıp meyhanede bir nara patlatırdı
Ey be şehir senmisin uyuyan
Sağır sultan uyanırdı
Edepli adamdı,ama yalan yok
Arada bir kaç küfür ne güzel yaraşırdı diline

Ne zaman üşüsem ısınırdım kolunda
Ağlasam sarılırdım boynuna
Derdimi alır yakar savururdu havaya
Sarardı sigarasını anlatırdı geçmişten hatırasını
Ne gam kalırdı ne çile aklımda
Mermi gibiydi yüreği,mavzer gibiydi bileği
Ama yine de
Kamalı kuşak ne güzel yaraşırdı beline

Sen bizar olup tükenen
Sen göz önünde eriyen
Niye yatarsın selvi boylum yerde
Sırtından mı vurdular seni adam
Kalksana yiğit kalksana mert adam
Kollasana ardımı sıvazlasana sırtımı
Kalksana be adam
Ölüm hiç yaraşmadı ismine

Uyansana babam…