Dünya Hali Şiiri - Hüdaverdi Öz

Kimisi izime kurşun atıyor
Getirip eline iş verdiklerim.
İsmimi almış, pazarda satıyor
Sofrada önüne aş verdiklerim.

Çoğu sokakta yönünü dönüyor
Düşmanın el eteğini öpüyor
Sırtından indirdin diye sövüyor
Düşkün zamanında el verdiklerim.

Dost diyene, garip gönlümü açtım
Ambarda ne var, önlerine saçtım
Beni hedef almış, önünden kaçtım
Uğruna gerilip ser verdiklerim.

Kimine sarılıp öz kardeş bildim
Kiminin oturup yaşını sildim
Birgün de sırtımdan yüz hançer yedim
Kardeşim diyerek sır verdiklerim.

Gözü kör olsun, şu ahir zamanın
Yerine koydum, kendi öz babamın
Önüne taş dizdiler arabamın
O dar günlerinde yol verdiklerim.

Beni her zaman aptal saf gördüler
Kılık değişip, karşıdan ürdüler
Önüme çin seddi, duvar ördüler
Deryada altına sal verdiklerim.

Kimi babam derdi kimi gardaşım
Kimi ağam derdi kimi sırdaşım
Toz oldular, dara düşünce başım
Tutup kepçe kepçe bol verdiklerim.

Geldiler...günümü ahir ettiler
Ne istediysem hep tehir ettiler
Soframda aşımı zehir ettiler
Ağzına elimle bal verdiklerim.

Kimi ipe gidiyordu dur dedim
Kimi dibe gidiyordu gel dedim
Bir iken bin ettiler benim derdim
Ürmesinler diye yal verdiklerim.

Selam verdim de burun kıvırdılar
Sermaye verdim hemen batırdılar
Üç kuruşa düşmana satıldılar
Ölmesinler diye kan verdiklerim.