Kayıp zamanı çalan, ömür
Günleri çürütüp giderken...
Hüzne teslim etmiş kendini, yalnızlık!
Çaresizliğe bağımlı kalan, umut!
Karanlığa döndürmüş, hayalleri.
Gerçeklerse, gebe kalmış olaylara.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Kayıp zamanın peşinde
Ayak sürür ömür
Bir güz yaprağı gibi
Düşerken günler..
Bütün yalnızlıklar
Hüzün besler koynunda
En zayıf halkasını arar/umutsa
Çaresizlik zincirinin..
Hayaller gölgesinde kalmıştır
gün gibi aşikar gerçekliğin..
Gerçeklerse;
Acılı Urfa Kebabı...
Teşekkürler,bunları söyletti şiiriniz..Bizim buralarda, söyleyene değil, söyletene bak derler..
Mim Kemal Ertuğrul
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta