Dünürcüler 4-Memur Karısı

“-becersen bile ay gelinimiz, 4444
şe(hi) er de fırın ne ğezer ki”
“-olsa bile bi fırının kı bile
ötekine benzemez”
“-ıramatlık bobam hep
Hapbananın fırınında etdiridi”
“-Satellerinkinde etdik”
“-gözel olmuş”
“-Safıya etdi gellabası”
“-töbe töbe”

“-Safiye o kadar oldu mu gııı(ıız) ! ”
“-eh güçcükler böyümekde İmine aba”
“-ha üş gün sonura
….. gelin olu gederler ay bizim gız”
“-Ahmet’e söyleyelim de
şehre götürelim Safiyeyi şehre”

“-ıramatlık bobam da
“ben gızımı şeere verecen” derdi
ben güçcüğükene
“böyüyünce ne olcan” dediler miydi bana
“memura varcan
memur garısı olcan” derdim”
“-töbe estağfirullah”

“-yoo şeere vermen gelinimiz
…
üsdüne alınma da
ne bileyin aman
….
her şey paraynan
i(n) sanın karnı güçcülü ğeder valla”

“-aşk olsun abla biz aç mı yaşıyoruz
paran olduktan sonra
her şey var pazarda
dut bile”

“-o kahrolasıca para
satın almaynan başa mı çıkar ay-anam
dişin kesiyokana
hemi de dalından
goparıp yemek varıkana
bosdanı, hışırı hart-hart
kölkesinde oturuyokan
armıdı gayıseyi, tiltombağı
anlnaşılan……
bizim tor Ahmat,
sana dadıkdırmamış
bana bak gelin hanım
boğulasan böyük denizde boğul deyonuz ya
o öyle değil
çıkdın mı, çamın budaklısına çıkacan”
“-töbe töbe
bi yaşıma daha girdim
bu ne demeğ oluyo hinci”
“-sana göre değil aba
genşler arasında”
…

“-gelinimiz sen köye gelin geldin emme
köylü garısı olamamışsın
Allah bili o tor şey elinden dutup gedip de
Gazıp; çiğdemi
ala topraklı keşiri
daşa vurup garpızı
şak edip “gaşşık gavınını ” yedirmemiş
hiş bilmeyon ellaham
datmamışın belli
bu sonrattan görme gayınnan file
sen gelince bi edivime mi
gaşşık gavını, dığan çöreği
topalak-mopalak
geed, sen köye gelin oldum deye file
heş öğünme anam”

“-ederiz etmemiyiz gonşu
emme Allahları var
gakıvıralım, edivirelim
bişirip-daşırıp
yeyelim-yüyelim demezler
barnaklarının ucuynan
o da yalvara-yakara
“teşekkür ederim,
yiyemicem artık”
kendisi de öyle
çoluk-çocuğu da
yeme-işme marakları yok hiş valla”

“-aşk olsun anne, yemez olur muyum
ayy istemem yeter..
biz de her şeyi yiyoruz ama
tertemiz, vaktinde! ...
vaktinden evvel
kışın bile”