Dün Yanımdaydın Şiiri - Fatıma Zehra

bir otobüsün en uğursuz koltuğundan
ve kirli bi camın ardından gördüm en son çehreni
14üncü koltukta oturuyordu için
oysa omzundan çok camın boşluğuna düşüyordu başım.
duru durağı yoktu fikrimin, otobüsünde...
direk istikamet diyerek yol alıyor ve ufalıyordun gitgide
ve nasılda kocaman bi yer kaplamaya başlıyordun içimde.
bir şehir kuşatıyordu beni bilinmezlikler eşliğinde
durduğumuz baktığımız yerler büyüyordu,
ben, ben büyüyordum her gidişte...

biriktirilmiş hüzünlerimden kalma surat asışlarım
sırıtıyor artık avuçlarıma doldurduğun gülüşlerin yanında.
hangi acıyı kendime tayin etsem azlediyor gözlerin bir çırpıda
bir kedi gibi büyüdüğünde gözbebeklerim,
elin kendine yer bulduğunda yanağımda,
parmakların dolandıkça saçlarıma aklım çıkıyor bir köprüye
sallandırıyorum kendimi güvenerek parmaklarına
ve kıskanmıyorum rapunzeli uzattı diye saçlarını
korkum büyük yüzemiyorum ki denizleri
dehlizleri geçemiyorum
sessizliği sevmiyorum
sen, sen büyümüyorsun ki her kalışta...

zamana düşman kesiliyoruz yollar hayatımızdan çaldıkça
koşturmacaya düşen akreple yelkovan hakkında hain planlar kuruyoruz
bir saati koyup ortaya ateşe veriyoruz sayıları
heyecandan büyüyen gözbebeklerimizle konuşurken bekliyoruz
ateşin ortasında kalan akrebin kendini sokmasını
zamanı durdurmanın mutlak bi yolu olmalı
başının omzumu bulmasının
oturduğumuz bankta öylece kalmanın
bir fincan kahve içiminde 80 yıla razı olmanın
seyrettiğimiz filmin içinde rol almanın
ve hayallerin kapı eşiğinde üzerime atarken ceketini
aklındaki soğuğu sıcağa çevirmenin bir yolu olmalı...
tüm bunların bir anlamı olmalı
hiç bir sıfata sığmayan bu çekimin bir anlamı olmalı
ve öylece kalmayı başarmalı...
sana dönüyorum yüzümü, arkamda kalmış yedi düvel
bana dönüyorsun yüzünü, arkanda kalmış alem-i ervah
kalıyoruz orda öylece
bir topaç
bir avuç misket
fotoğraf makinesi
sonbahar yaprakları
ne kadar bilmişsek o kadar cahiliz birbirimize
ve ne kadar sessizsek o kadar çok konuşuyoruz içimizde...
dengelenebiliyorsa şayet gitmeler kalmalarla
büyüyemeden büyüyoruz içiçe...

20111
1529