Dün Gibi Şiiri - Ozan Demirkesen

Dün gibi hatırlıyorum o günü.
Kollarımdaydın, avuç içlerin yanaklarımda,
Bana bakıyordun öylece,
Sessizce, çaresizce, masumca...

Tarif etmek zor avuç içlerinin hissini,
Hiçbir şey anlatamaz avuç içlerini,
Hissettirdiklerinin karşılığı yok edebiyatta.

Senin yanında nefes alıyordum ben,
Senin yanında görüyordum,
Senin yanında duyuyordum.
Ben sende yaşıyordum,
Sensiz umutsuzum, mahzunum.

Hatırlıyor musun o günü?
Dudaklarımdan öpmüştün,
Seni seviyorum demiştin inanabiliyor musun?

Sonra güneş battı,
Aradan yıllar geçti ama hâlâ doğmadı,
O gün öylece dünde kaldı.

Ben ise şimdi,
Bir asırdır sensiz,
Bir asırdır meçhul ve avareyim.
Ve sen, kim bilir şimdi kimlerlesin?