Dün gece Şiiri - Eyüp Doğru

Dün gece yine o karanlık, o tanıdık terk edilmiş sokaklarda,
ayak seslerimin yankısıyla ürperen taşların üzerinde,
ne sevginin solgun bir hatırasını, ne de o kayıp sesin hayalini arıyordum.
Aslında aradığım, o anlamsızlığın tam ortasında,
belki de kendime dair, hiç bilmediğim, karanlık bir cevaptı.
Rüzgar, sadece gölgeleri değil, içimdeki bütün karmaşayı,
bütün o suskun, dile gelmez soruları da savuruyordu etrafa.
Ve o derin sessizlikten kopan şey, belki de senin sesin değil,
uzun zamandır bastırdığım, kendi iç sesimin ta kendisiydi.
Kaybolan, aslında dışarıda bir yerde değil, içimde bir yerdeydi.