Dün Gece... 1 Şiiri - Sait Yalçın

Diyecek nen varsa söyle de kurtul,
Bu bitap halimi görmesin bir kul,
Gözümden yaşlar hep döküldü pul pul,
İpliğin pazara çıktı dün gece...

Sensiz bir hayatın anlamı da yok,
Böylesi bir aşkın zamanı da yok,
Yangınım söndürdün,dumanı da yok,
Kalbimde bin şimşek çaktı dün gece...

Ellerin sözüne kandın; terkettin,
Bu garip hayatı bana zehrettin,
Eskiden kin değil; yalnız nefrettin,
Nefretim kinime eşti dün gece...

Kendimi bilerek ateşe verdim,
Sanma ki, ben sensiz bir lokma yerdim,
Yaptığın her şeye 'EYVALLAH! ' derdim,
Bardaktan son damla taştı dün gece...

Hani, ben gün gelip hep gülecektim,
Zulüm bahçene de al güller ektim,
Sabrettim; yine de işkence çektim,
Sabrım sınırını aştı dün gece...

Hayatın zindandan kalmadı farkı,
Böyle mi dönüyor feleğin çarkı?
Ne soyu bellidir; ne sopu,ırkı,
Geçmişin üstüme çöktü dün gece...

Çıkmaz bir sokağa saplandı yolum,
Sonunda kırıldı kanadım,kolum,
Öyle naçarlık ki,yoktur umudum,
Saçıma beyazlar düştü dün gece...

Aşık Oğuzhan'ım dünya böyledir,
Aşk insanı hem yer,hem de söyletir,
Dünyanın düzeni aynen öyledir,
Azrail kefenim biçti dün gece;
Hasretin kanımı içti dün gece...