Dun Gece Şiiri - Suleyman Komsul

Alev alev tutusunca yuregim
Cile yumagini ordum dun gece
Soluyunca nefesini olumun
Tuttugum kalemi kirdim dun gece

Hangi sirdir hucrelerimden tasan
Gunah gibi benligime karisan
Nicedir dallarda suskun perisan
Otmeyen bulbule sordum dun gece

Soktu beni akrep gozbebegimden
Yillarim calindi gelecegimden
Vazgectim ey gonul son dilegimden
Kendi olumumu gordum dun gece

Dondum karanligin yorungesinde
Dinledim kendimi kendi sesimde
Yurudum bir omur mesafesinde
Icimdeki bene vardim dun gece

Hergun sarariyor aynada resmim
Biraz daha yorgun gecen her mevsim
Cileye gonullu yazildi ismim
Bir donussuz yola girdim dun gece

Eridim, yok oldum vari bilince
Dunyayi icimden bir an silince
Manayi maddeden ayirdedince
Kalplerin sirrina erdim dun gece

Dokundum olumun soguk tenine
Dudaklarim degdi aksamsiz gune
Bir cekilmez azap olsa da yine
Gonlumu yangina surdum dun gece

Beni goge tasir boynumdaki ip
Kader basucumda yenilmez rakip
Sarhos sular gibi kendimden gecip
Basimi taslara vurdum dun gece

Bu yangin icimi boyle yakarsa
Nasil dayanirim umit olmasa
Terkettim dunyaya ait ne varsa
Kendimi Allaha verdim dun gece