İnsan kalabalıklarının ortasından,
İnsansız yalnızlığımla süzülüyorum.
Gözüme değen gözler görmüyor,
Baktıkları bedenden çok uzakta olduğumu…
Usulca oturuyorum bir denizin en kıyısına,
Kıyı farkında bile değil ağırlığımın…
Seyrine daldığım denizin mavisi gölgeleniyor,
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
