Dülce Şiiri - Reh Nûma

- Gitmek ,
içimizde biriken bir şeydi..
Arayıcısıydı herkes başka bir sesin.. -

Kuyumda bana doğru büyüyen
bir takım sesler işittim..
Başı boş bir baykuşun ,
kanat sesleri gezinir içimde ..
Anlamı yok gibidir bu boşluğun yankısının ,
anlam arayışı içinde olmak boş..
Kimse duyamaz beni ,
beni kimse bulamaz..

Meraklanma yüreğim , yolunda hersey..
Ben yine aynı kuyumdayım ;
daha da yalnızlaşarak..

Ne zaman terkettiysem ,
daha az insan olarak geri döndüm..
Göçebe ruhum ,
nerede kökleneceğini bilmiyor
kuyumdan başka..

Herkesin
birbirinin kuyusunu kazdığı
bu kuyular dünyasında seni ,
buradan aforoz ederek öleceğim
söz..

Hatıraları da öldürmek gerek ,
taşlaşması gerek kalbin
ve yaşamayı yeniden öğrenmek..

Büyümek bu işte , dönüşmek bu..
Ruhu korumak , ilmek ilmek d/okumak ;
d/okunmak bu..

Ama sadece parçalarımız d/okunacak ,
bir başkalarının parçalarına..
Varlıklar arasındaki temas ,
sükuna ermiş bir mevcudiyetle kurulur..
Bundandır bütün olamayışımız ,
yarım kalışımız bundan ..

Tanımadığım bir ses yarım bıraktı beni ,
nereden duyduğumu anlamadığım..
Yanılgının sesi ,
tutulmamış sözlerin sesi ,
ukdelerin sesi ,
hiç açığa çıkmayacak sırların sesi ,
yenilginin sesi ,
uykusuz gecelerin sesi..

Sus..
Büyüsün bu çığlık !
Ve dinle beni ,
dinle beni ; en çok da geceleri..

Gitmek ,
içimizde büyüyen bir şeydi ..
Arayıcısıydı herkes başka bir sesin ;

Gözlerimde uzak gölgeler var ,
hadi gidelim ..