Düet II Şiiri - Semin Yapar

İçimde,
bir şairin kızgın kalemi oynuyor..
Cehennemde olmayı kabul ediyorsan
kalemini yakta gel.
Yoksa,
başkasının söndüreceği kalemi
tutma daha iyi..

Cehennem dediğin şey,
içimdeki soluk ise;
al o cehennemi,
sana çağlayanlar
olsun! ..

Susarsan,
çağlayanlar olur ıstırap.
Ateşe su dökenler,
senin kaleminde yoğrulur..
Susarsan,
bir gökyüzünü anımsatır akşamların.
Ya, bir gökyüzü ol
ya da bir cehennem..

Başkasının kalemi,
ormanda küçük bir daldır.
Çıra yapar,
tutuşturur kendini..

Sen,
rüzgarları estiren gökyüzünü
anlat bana..
Güneş aya yüzünü çevirir,
sen gittiğinde..
Sabahları,
kanatlarıyla yürütür kelebekler,
cehennemde seni..

Susmak bilmez bu nefes..
Bir deva olur,
çağlayanların dibinde..
Ya;
yar olur, oturur
yarda,
Ya;
yar olur,
sarılır yaranına..

Sarılırsa,
cennete melekleri sokma.
Bir de,
cehennem tatsın
meleğin acısını..

Gökyüzü,
elimde tuttuğum canım ise,
kelebek kanatlarımda,
bir Can tutuşur..
Belki narin bir süzülüştür,
cennete?
Lakin azgın lav ların,
yaktığı bir yürektir
sabahın çiğ vakitlerinde..

Sabah aydınlığı göremez meleklerin.
Kelebeklerin kanatlarında gizlenirler,
yağmuru yağdırmak için..
Cenneti onlara sen haram kıldın..
Oysaki,
sen cehennemin azabından
hiç mi hiç yılmadın..

Sarılırsa şayet;
cennetim olur,
cehennem ateşime..
Cehennem utanır,
kendi ateşine..
Olur ki melekler,
sevgilimi getirir dibime?
Bir sarılmalık ateştir,
kor olmuş bedenime..
Cehenmem;
hiç tüketmez beni,
yürek cehennemse..
Nefes yanar,
yanar da..
Zebanilere eşlik eder..
Cennet beni kendisinden saklasa da,
kelebek kanatlarımın üzerindedir;
sen,
esen meltemler
ve
dört mevsim baharlar..

Semin Yapar