Düet Şiiri - Deniz Durukan

Altay'a

Başım dönüyor
sürgünün içinde dimdik
ama ağır ağır soluyorum

bense yalpalıyorum
sarhoş bir denizci iriliğinde

pirinçten heykeller geliyor üzerime

yeryüzü kaynıyor ayağımın altında
dağlar, ovalar… düzgün bacaklı atlar
usulca çömeliyor yere

taşkınlık var senin bakışında
bir ip parçasının bükülmesi

seninse korku var, kor var gözlerinde
eski bir çocuğun hüznü

elin üşümüş, yüzünün yağı çekilmiş

kurumuş bir nehirim
bedenim sünger; çekiyor içimi

öpsem ensenden, ıssız yerlerine
ıslak havlular sarsam, dolansam yılan balığı gibi sana

düşerim, üşürüm, paslanmış eşyalarım dökülür
kaybolurum rüzgârın titrettiği yollarda

taş aynaların kusursuz parıltısıyla
kıralım geride kalan her gölgeyi

kıralım, kırılalım… uykuya hazırlanmış
zehirli çiçeklerin kokusuyla

dayan boynuma