Toprak çeker ya insanı, bazen…
Hani, çıplak ayak dolaşmak isteriz ya…
Dokunmak, avuç avuç savurmak…
Çamur karmak, doyasıya…
Hani, anamızı özleriz ya…
Özlerim taşını, toprağını, suyunu…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
