Duamsın Şiiri - Yolcu Yol

Rüzgarla savrulan, kâğıt parçalarına yazılan bir şiirin aşk hikayesi.
Hayatı tarumar eden bir elveda.
Uzunca bir yolculuk vakti, zaman kısa.
Bilet sadece gidişlik.
Çıkışı olmayan bir şehir kapısı.

Umudun, hasretin, sevdanın tertemiz olduğu bir hayat.
Kimseye ilişmeyen.
Beklentisi olmayan.
Gelişi güzel.
Hoyrat; ama biraz da deli.
Öyle uzaktan..
Üç günlük sevdalara inat.
Adam gibi.
Yürekten ve samimi.
Gözlerine dalıp gitmeden.
Yüreğimle seviyordum seni.

Kötü söylenmiş her bir sözün matemi.
Umutsuz bir hayalin anlatılmamış bestesi.
Siyah denizlerin çağırdığı batık gemisi.
Kulluğumun farkına varmadan yanmış kül olmuşum.
Ölüm kokan biçareyim.
Dertliyim, avareyim.
Bil ki; yitik adreslerde, sönmüş yıldızlar gibiyim.

Sen gittiğinden beri hayat hep aynı seyirde.
Varlığınsızlık ıstırabı karabasan gibi düşlerde.
Gelip geçen zaman.
Seni sana.
Kendimi sana.
Nasıl anlatsam.

Telafisi olmayan bir hatanın boğumunda geçti yıllar.
Sensizliğin uçurumundan, hep umutlarla baktım geriye.
Sana sarılmanın düşlerini kurdum hep.
Şimdi anladım ki, sana ulaşamamamın düşüşlerindeyim.
Tepe taklak.
Param parça.
Sessiz.
Saf ama sade.

Mısralarım sana.
Sözlerim sana.
Kocaman çınar.
Yalçın kayalıklı dağ.
Uçsuz bucaksız orman.
Ve artık geriye kalan.
Üç beş cilalı söz.
Dinmek bilmeyen acı.
Ve feryadı figanlarla gözyaşı.

Şiirlerimde bul kendi gizini.
Dokun parmaklarınla mısralara.
Ben hala seviyorum.
Ve ben hala seninleyim.
Yürek yangını olarak kalbindeyim.
Biliyorum.
Dönülmez akşamın ufkundayım
Vuslatım sen.
Yaşamım sen.
Darıl bana istersen
Ben zorluğun ahındayım.
Sana dökülen mutluluk kelamının duasındayım.