Dua Ve Ümit Şiiri - Anıl Kılıç

DUA VE ÜMİT

Her gece yıldızlara fısıldadım,
"Allah'ım…" dedim,
"Ne olur…
Bizi aynı yazgıda buluştur."
Günde kırk kere,
Kimi zaman gözüm yaşla dolu,
Kimi zaman içimde sonsuz bir umutla.

Tam dört yıl
Bir ömür gibi geçti her günü,
Bir tebessümüne denk gelmeyen sabahlarda
Seninle yan yana uyanmayı hayal ettim.

Adını geçirdim her duada,
İçimden değil sadece—
Sesli, açık, içli içli…
Sana gelmesi için Rabbimin rüzgârına bıraktım kelimelerimi.

Tüm kalbimle inandım.
Bir yol açılır dedim,
Bir işaret gelir,
Bir selam, bir cevap…
Bir şey olur,
Belki sen de hissedersin dedim.

Çünkü başka bir umudum yoktu.
Ne bir planım vardı
Ne de bir yedeğim bu aşkta.
Her şey sendin,
Sana çıkan tek yoldu içimdeki dua.
Ama bazı dualar…
Sadece sessizlikle yankılanırmış.
Sadece geceyi delen içli bir "amin" olurmuş.
Ve yıldızlar,
Bazı fısıltıları duysa da,
Cevap veremezlermiş.

Ve ben,
Yıldızlara değil artık,
Kendi içime konuşuyorum…
Yine de her gece,
Senin adını koyuyorum dua yerine.

Çünkü bazı sevdalar,
Dualardan bile daha sessizmiş.
Ve bazı ümitler,
Sadece kalpte filizlenip orada solarmış.