Yürüyorum yalnızca yolların ortasında
Önümde açılası kopkoyu karanlıklar
Ufkumun karanlığa saplanan noktasında
Ten şafağında bir el görüyorum
Bu eller semaya saldigim eller
Başımı içine daldığım eller
Umudu korkuya kardigim eller
Bu ellerde bir tutam gül görüyorum
Şafaktan alevden aldan geçtim ben
Korkudan umuttan gülden geçtim ben
Geceymiş gunduzmus bunları aştım
Zaman nispi işte gel görüyorum
Kayıt Tarihi : 19.1.2019 12:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1991/Bahar Diyarbakır
Yüreğine kalemine sağlık
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)