Yüzümde mecburi bir ifade,
Tamam dedim, keder korkuyordu oda… Ayrılık ve yalnızlık dans ediyordu,
Bitti kelimesi yakışmıyordu dudaklarına… Sonra…
Ben gitmeyi, sen nefreti seçtin!
Ben unutulmayı, sen unutmayı seçtin! Soğuk duvarların gardiyanlığında, Kendi yüreğine ihanet ettin…
Kızgınlığın suya dökülür bir gün, Yansır yedi veren suretin, Şaşırırsın, tanımazsın,
Suya vuran yedi değişik iklimini…
Ben yalnızlığı seçtim, sen ayrılığı,
Ben bana kalanı aldım, senden arda kalanı, Şimdi gözyaşlarının refakatinde,
İçinden atıyorsun benden kalanları!
Yalnızlığın rüzgâra karışır bir gün, Yavaş yavaş titrer ellerin,
Sararır tüm yaprakların,
Tanımazsın dökülünce gönlünden hatıraların…
Kızgınlığın suya karışır bir gün, Yansır yedi sarayı gönlünün, Şaşırırsın, ağlarsın,
Sayılacak günü kalmamıştır ömrünün…
O gün sana güller dersem ne çare? Ömür tükeniyor dediğimde duydun mu? Aşk dediğin sadece kelime!
Aynı ses çağıracak herkesi mahşer yerine…
Pişmanlığın suya karışır bir gün, Merhamet ararsın dört bir yanda,
Elini uzatır mı bilmem sırt çevirdiklerin? Ama emin ol ulaşır sana dilimdeki dua…
Kayıt Tarihi : 21.2.2018 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!