Dua Şiiri - Abdulkadir Yıldız

Bu topraklarda biten gülleri çiçekleri
Kış yaz arasında baharsız koyma Allah’ım
Geceler çağırsa zifiri karanlıkları
Gözleri ışıksız ve fersiz koyma Allah’ım

Kesilmesin cami minaremde ezan sesi
Örtüsüdür namahremimin hayat nefesi
Dolaşır etrafında ihanet şebekesi
Buna inananları duyarsız koyma Allah’ım

Cesareti yoktur kimsenin kur’ana karşı
Nifak tohumudur bu içte yıkma savaşı
Verir bala sarılı zehirle pişmiş aşı
Müslümanı islamsız sersiz koyma Allah’ım

İslamın adı kaldı ve özünü aldılar
Müslümanın yüzüne türlü boya çaldılar
islam müslüman budur dediler ve saldılar
dini sünnetsiz peygambersiz koyma Allah’ım

Her asrın vardır Ebu Leheb Ebu Cehili
Muhammed arabın Kur’an çağ dışı der dili
Sürüye çoban oldu kurtlar her halde belli
Sürüyü çobansız ve yersiz koyma Allah’ım

Dünyanın her köşesinde herkeste yaralar
Son bir kaç asırdır müslüman hep giydi karalar
Anadolum dağ taş ve toprağıyla kan ağlar
Meydanı pehlivansız ve ersiz koyma Allah’ım

ABDULKADİR YILDIZ