Bezm-i ezelde çökmüştü hüzün ruhlara
Sevgiliden koparcasına kabul görmüştü hasret
Kıyamet kopuvermişti, o gün ki dağlarda
Varlık diz çöktüğünde
Yola, yolcuya, yolculuğa...
Birer birer karışıvermişti dostlar
Varlığın en belirsiz tonlarına
O an ki katılırken mutluluklar hatıralara
Güzellikler karanlığa...
Bir tutam dünya serpilirken kaderlere
Kederler doluşurken gariban heybelerine
Başlayıvermişti çilesi ademin
Yazılırken Levh-i Mahfuz ezelde
Kayıt Tarihi : 26.5.2025 06:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!