Dua Şiiri - Abdullah Tural

Ne aldınsa yârin bil,
Öte yere verdin say,
Cânın ona feda kıl,
Uğrunda sen öl ânın.

Olsun daim ışığın,
Toprak yere döşeğin,
Kabir içre yoldaşın,
Birlikte sen öl ânın.

Cevap vere münkere,
Sırat döne şimşeğe,
Onun ile cennette,
Birlikte sen ol ânın.

Cennet ede yerini,
Komşu ede eşini,
Dostunu yoldaşını,
Uğruna sen al ânı.

İşte böyle bir yâri,
Buldun ise kaçırma,
Bulmadıysan bilenden,
Hiç bekleme sor ânı.

Yoksa soracak yerin,
Dahi çalacak kapın,
Kesî kimsesizlerin,
Sevdiğidir sev ânı.

Rabbe onla varılır,
Mertebeler alınır,
Kulluk böyle olunur,
Her daim sen et ânı.

Alır isen verirler,
Eder isen severler,
Riyalıysa atarlar,
İhlas ile tut ânı.

Eller göğe açılır,
Yaşlar yere saçılır,
Başlar dahi eğilir,
Tarifi bu bil ânı.

Günah varsa silerler,
Murad varsa verirler,
Kurak gönlü sularlar,
Her iş görür bil ânı.

Kopar ise gönülden,
Hele garip dilinden,
Gelir ise ardından,
Kurtuluştur al ânı.

Ânın adı duadır,
Alması pek kolaydır,
Olmazları oldurur,
Pek ehem tut sen ânı.