Dua Şiiri - Nesrin Bingöl

Bir garipsem suç muyum?
Kaçırmışlarsa güzellikleri
Benimin yazgısını,
Alanları durduramamışsam,
Nicedir benimle aynı hizada
Duran bu kadere bir şey söyleyemem.
Çünkü benimin benden aldıklarını
Göz, kulak, duyuş,betimleyişle
Ayırmışım;
Duymak varken, görmek varken
Kırılmışız sadece

Yazgıyı döndüren kaderi
Kıpırdatacak gönül coşkusunu
Bulamadık diye
Sadece
Kalmışız üç dakikada

Sonra silip süpürüp gitmiş,
Bu kader denilen silsile;
Yutmuş günleri, zamanın
O çetrefil kaderiyle,
Sarmalayan günleri
Kaçırmışız sadece…

Bulut, sis, gölge değerleriyle;
Yaşarken, etrafı saran hız treninin
Soluk görüntüsünde
Ne de cılız kalmışız.
Ne büyük görmüşüz kendimizi
Daha nokta bile olmasını bilemeden

Sonra hamurumuzu harmanlayıp,
Kurmayı unutmuşuz taze taze
Eğip bükülmek gerek iken,
Dimdik ayaklar üstünde
Sormuşuz aptal gibi
‘Ne olacak? ’ şimdi diye

Neden demeyi unutmuşuz,
Bu kocaman dünyanın insanlarını
Her sarışında, bırakışında
Nedenin anlamını sormayı
Bırakmışız

Üstelik kendi bilinmezliklerimizle,
Kalmışız öylece
Dur yok, git yok
Amansızlığın duraklarında
Yol almışız,
Vakit geç, gün geç
Aman diyen yok, neden diyen yok!

Bu sebeple
Sür öyleyse beni tarlanda, bahçende
Doğanla doğayı göreyim,
Işığımın katkısını
Yüceliğinle bileyim
Alayım, anlayayım
Ve yaşayayım;
Şükürler olsun…

Nesrin Bingöl / 2003