Doyunca Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

sevdayı yudum yudum değil
yürekte yaşa sen doyunca
her güzele verme meyil
sevdiğinle yaşa doyunca

sevda dediğin dilsiz yürek
onu anlamaya insan gerek
insan seytan olmuş şeytan melek
gelde yaşa hayatı doyunca

aşktır insanları yaşatan
böyle emir etmiş yaratan
eğer varsa insanlarda hatan
tövbe et yaşa git doyunca

asla kırma sevdiğinin gönlünü
koparma açılmamış gonça gülünü
küstürme bağda öten bülbülünü
sevdayı yaşa gönülerde doyunça