Dövmeli Değil Öldürmeli

Sevgilim!
O canım ellerin nerede?
O, ‘sensiz ölürüm‘ lü, gecelerde
Okşadığın ten değil miyim?
Haramına doyurduğun şehvetinin
Günahını taşıyan omuzlarıma yaslanmak için
Ölürcesine korkularla geldiğin
Ben değil miyim?

Sevgilim!
Sessizce, saatlerce baktığım gözlerin nerede?
Birinden diğerine sakındığın değil miyim?
Ortasındaymış gibi en yıldızlı gecelerin
Uğruna sabahlarla savaşan değil miyim?

Sevgilim, ruhum!
Sevgilin nerede?
Nerelere gittin, koyup onu bunca derde?
Onu, sana Allah’ın gönderdiğini söyleyen değil misin?

Sevgilim!
Sözlerin nerede?
Sevgimi nasıl da katlettin, onları unuttuğun yerde?
Sevgilim, şimdi sen bu vebale katlanabilir misin?

Sevgilim!
İmanın nerede?
Hangi kitapta mubah bu zulüm, hangisinin neresinde?
Bana imanı öğreten değil misin?

Sevgilim, düşünüyorum da şimdilerde;
Sen beni hiç sevmemişsin.
Seven bunu yapmaz kimseye.
Zira ettiğin nerede, sen nerede;
Çoktan o hor gördüklerine benzemişsin.
Hani vardılarya, tenlerini satanlar
Üç beş kuruşa uluorta yerde…
Dilim nelere dönüyor şimdi duyuyor musun?
Seni dünyaya yeniden döndüren değilmişçesine
Bir zamanlar, senin deyiminle.

Sevgilim!
Gördün mü ahvalimi neyledin?
Artık her daim ah yağacak sana
Bu yürekten derin derin, dua yerine.
Sevgilim!
Hor gördüklerinden de beter olasın ki
Anlayasın, bu adam vesilenden ne halde.

Biliyor musun?
Sana sevdiğim diyeni öldürmeli
Üstelik dövmeli değil hem de.