Girin şu meyhanenin kapısından içeri
Bir çoğu aşk mahkumu vurulmuşların teki
Sevdikleri yüzünden unutmuşlar gülmeyi
Bir parça teselli için dost bilmişler kadehi
Dostum olsa içermiydim
Kendimden geçermiydim
Herkes mutluluk biçerken
Kendim dert seçermiydim
Fırlattım ben kadehi
Taki çok uzaklara
Düşmem artık bir daha
Aşk denen tuzaklara
Ben ben olalı güldüm
Kalbime seni gömdüm
Yemin ettim kendime
Olan tüm yasaklara
Kimi taş kalbi olan birisine vurgundur
Kimi kaderine küskün o doğuştan durgundur
Kimisi bir zalimin dertlerinden yorgundur
Hepside birer çileli meyhaneye sürgündür
KİLİS 1990
Kayıt Tarihi : 8.11.2008 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!