Dost, dost diye çokça boğuldum gözyaşına
Her döndüğümde arkamı, bıçağı yedim sırtıma
Kader şimdi seni çıkardı benim karşıma
Bilirim ki “Mehmet” asla ihanet etmez dostuna
Bir kardeştir, yüreği yüreğimle bir atar
Yıkılıp düşsem yerlere, beni ilk o kucaklar
Aramızda olsa da aşılmaz sıra dağlar
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Ne mutlu ki, böyle dostlarımız da var.Onlar da olmasa çekilmez yaşam kardeşim.
Yüreginiza sağlık.
Şükran Günay
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta