Dosttan Ayrılış Şiiri - Ahmet Uğur

-Şair dostum Ali Rıza Atasoy'a-

Dökülüyor yaprak gibi bir bir dostlar Kulu'dan,
Biri gider Amasya'ya diğeri ise gelir Bolu'dan.

Dünya bir köprü geçen bakmaz geriye,
Kırmadan geç dön bak biraz beriye.

Ankara, Van derken Kulu'da kıldı karar,
İnsan gittiği her yerde samimi dost arar.

Gördüğü yerleri anlatır sabah akşam,
Sanırsın gezmiş Londra; Paris ve de Şam.

Bayılır balık yemeğe balkonda güzel havada,
Sallanır mehter yürüyüşü gibi yolda karada.

Bozmaz keyfini yansa da çatır çatır dünya,
Merdivenlerden çıkarken sanki görüyor rüya.

Araba aldı bulamadı bir piknik yeri,
Gitti Ankara'ya çıktı tayini oldukça seri.

Mevzuat deyince bayılır çok sever bu işi,
Doğruyu söyler eğilmez bu onun hal ve gidişi.

Uyum içinde çalıştık kırmadık birbirimizi,
Dışarıdan görenlere kardeş sanırdı bizi.

Görev icabı söylese de birisine sert bir söz,
Üzülür günlerce, yanar sanki içinde köz.

Sevmez parayı verir yarısını sigaraya,
Oturur minderde önem vermez saraya.

Pazara gitmez manavdan alır meyvayı,
Tuzlu yer çorba, salata ve tatlı helvayı.

Gitmez demişsem de bir gün gittik pazara,
Hurma paketini unuttu o gün tezgahta kazara.

Eşinden gelirse telefon kalkar çakar selamı,
Tutulur dili bulamaz söyleyecek bir tek kelamı.

Üç kişi buldu mu oynar iskambil yorulmadan,
Girmez eve geç kalınca kafa kol kırılmadan.

Der ki:'Toplam kalite iletişim olmalı insanın işi,
O zaman düzelir görürsün eğitim öğretim işi'

Çamlıdere'en Taşova'ya kurdu iletişim bağı,
Sofrasına gelir artık çambalı, halis tereyağı.

Bak işte dostların geldi uğurlayacaklar seni,
Uğra Kastamonu'ya sakın ha unutma beni.

Yeni görevinde başarılar diliyorum sana,
Helal et hakkını, arada bak dosttan yana.

(Kulu, 16.07.2004)